Kijk, den Teejoo gaat ondertussen toch al een paar jaar mee als motaar.
Niet dat dit iets is om bijzonder fier op te wezen.
Er zijn ongetwijfeld mensen die het beter doen.
Anderen zijn er zeker ook.
En ik geeft grif toe, den Teejoo is eigenlijk wel een individualist, zoals mijn goede vriend de Goose wel eens zegt. Al bedoelt hij daar zeker niks verkeerds mee, persoonlijk zou ik dat eigenlijk graag toch ietwat genuanceerder willen zien :-)
Tijdens perioden van slecht weer filosofeert den Teejoo nu eenmaal wel eens graag.
En denkt hij vaak na over zijn bestaan als motaar, en over het bestaan, tout court.
Ik ben ervan overtuigd, vroeg of laat eindigt dat bestaan wel, net als elk ander bestaan. Gewoon omdat een mens ouder word, en het hem niet meer zo goed gaat als, laten we zeggen, toen hij net 21 was geworden. Das dus één van de redenen, waarom aan alle mooie dingen een einde komt, en deze eindigen als “souveniers”, mooie herinneringen aan vervlogen tijden. Nostalgie is iets voor de oude dag ?
Maar “trust me”, dat is vandaag nog niet.
In mijn haast 35 jarig motorbestaan, heeft den Teejoo wel wat gezien. En hij heeft veel weten veranderen. En dan bedoel ik niet alleen op motorfiets gebied. Natuurlijk, de bikes van vandaag staan mijlenver van de hoogtoerige, en lawaaierig jankende, twee-takten van 25 jaar geleden. Destijds beleefden we inderdaad de glorietijd van de twee en driecilinder twee-takt machines. Hun snelheid was fenomenaal, en sommigen hun rijgedrag was dat eveneens.
Daar staan de huidige twee, drie en viercilinder vier-takten inderdaad ver boven. Maar ze zijn dan ook meer dan een kwarteeuw jonger. En de techniek is nu eenmaal in die 25 jaar ontegensprekelijk verder volwassen geworden. Maar is dat ook het geval voor de berijder ervan ?
Neen, den Teejoo heeft veel meer zien veranderen, ook naast het technische aspect van het motorrijden. Geloof me, … veel meer.
Naast het technische gebeuren, is er onder andere ook het menselijk aspect. Al raak ik daar misschien een teer onderwerp aan. Motorrijders zijn immers nog steeds broeders. Dat geloven, en zeggen we toch graag. Zijn motorrijders broeders ? Wel, we groeten elkaar nog hartelijk op de weg. Immers, steevast gaat dat linkerhandje omhoog als er een motaar aan de andere kant van de weg gespot word. Na vijfendertig jaar biken, vind ik dat nog steeds een van de charmantste aspecten van onze hobby. Maar kijk, net daar eindigt het tegenwoordig net té vaak. En dat komt, naar het idee van den Teejoo, omdat de tijden en de evolutie, de mensen veranderen. Waar dit vroeger inderdaad een van harte gegunde groet was, is het nu, volgens den Teejoo, veel meer een “heb je mij wel gezien” ding geworden. Nu, niet echt iets om hoog over op te lopen, als je het mij vraagt. Ik denk weemoedig vaak terug aan de tijd, toen iedere motaar de andere belangeloos hielp met problemen. Een platte band ? De motaar achter je helpt hem te plakken. Zonder benzine gevallen ? De motaar die na je komt, sleept je wel tot aan het tankstation. Gevallen ? De volgende motaar helpt je opstaan en zal je stuur zelfs even voor je rechtzetten. Zo ging het vroeger. En den Teejoo is wat blij én fier, dat hij deze tijden gezien en beleefd heeft. Hij denkt er met een warm hart aan terug. Dagelijks.
Tegenwoordig. Tegenwoordig ben je voor alles verzekerd, niet ? Platte band ? Bel touring. We hebben allemaal wel een gsm op zak. Niet ? Zonder benzine gevallen ? Bel touring of de wegenwacht. Zij slepen je wel naar het volgende tankstation, of, hopelijk hebben ze een gevulde jerry-can mee. Gevallen ? Iemand belt wel 101, of je doet het zelf.
Op het gevaar af als een oude romanticus versleten te worden, of om gewoon als een zeveraar bestempeld te worden..... Is het dit wat we vooruitgang noemen ?. Het lijkt me vaak, dat het hedendaags zo hoog geprezen individualisme, gewoon een heel gemakkelijk excuus is geworden voor het alom heersende egoïsme ?
Oké, we zijn dan misschien wel allemaal individualisten. Tot daar toe. Dat vind ik eigenlijk nog eens zo erg niet . Dergelijke bepalingen zijn immers als een elastiek. Ze nemen de vorm aan tot waar ze uitgerokken kunnen worden. En eigenlijk is het ook de waarheid. Die mag gerust wel eens gezegd worden. Individualisme siert nu eenmaal elk individu. In kleinere of grotere mate. Net als die elastiek. Maar ooit is me geleerd, om voorzichtig te zijn met veralgemenen. Ik doe dat dan ook niet makkelijk. Den Teejoo heeft nu eenmaal nooit voor de gemakkelijkste weg gekozen. Ik kan der ook niet aan doen, maar den Teejoo is geen kuddebeest. Vele mensen doen iets, omdat anderen dat ook doen. Geen probleem als ze daar gelukkig mee wezen. Maar voor den Teejoo geld net het omgekeerde. Als “iedereen” iets doet, is dat een reden voor den Teejoo om dat bepaalt fenomeen eens duchtig onder de loep te nemen en van nabij te bestuderen. En om er kritisch over na te denken. Want alleen zo, zie je ook de smalle kantjes van de maatschappij. Tegenwoordig zijn we niet alleen een maatschappij van de individualisten als je wilt, ik stel vaak vast dat we ook een maatschappij zijn waar gemakzucht heerst en waar gemakkelijke en eenvoudig lijkende dingen, de voorkeur krijgen boven kwalitatief betere zaken, zelfs als deze laatste een goedkoper alternatief vormen. Laten we daarvoor allemaal maar eens gewoon naar onze pc kijken, die we nu gebruiken om deze tekst te lezen. Ik durf wedden, en zelfs voor redelijk veel, dat uw pc een Microsoft based pc is. Want iedereen gebruikt toch een of ander “misbaksel” van Bill Gates , niet ? Wel neen beste vrienden. Niet iedereen doet dat. En zeker niet den Teejoo :-)
De gemakkelijkste weg naar een oplossing, is niet steeds de beste weg, of de meest voor de hand liggende. En aan de meest voor de hand liggende weg, beleef je waarschijnlijk veel minder plezier dan aan een kronkelende omweg vol verassingen. Geloof me, ik rijd al 35 jaar met de motorfiets om een reden. En der is meer baan”keuze” tussen Antwerpen en Gent dan alleen de E17. Al is de afstand niet overal gelijk, je hebt er wel veel meer motor plezier. En deze filosofie reikt veel verder het dan motorrijden alleen. Je leert zo uitkijken naar alternatieven. Dat pas, is de echte motorrijders geest ! Kijk maar eens naar uw pc, waar we het hierboven over hadden. Den Teejoo gebruikt al een jaar of tien, niks meer van Microsoft op zijn personal computers en server. Daar draait al even lang, én tot overgrote tevredenheid, alles op Linux. Linux is een volwaardig alternatief voor wat op uw pc staat. Vrijheid van geest én keuze is mij meer waard, dan de beklemmend dure wereld van Bill Gates, die door “iedereen” gebruikt word. O, ja,, Linux is vaak gewoon gratis, net als de support.
Maar u leest dit relaas niet om Linux te leren kennen :-)
Waar de motaar Teejoo als sinds begin jaren 70 van de vorige eeuw veel plezier aan heeft, is het rijden van treffens. Nu noemen we dat inderdaad motor treffens, en den Teejoo heeft daar nog steeds erg veel plezier in. Keer op keer. Je ontdekt op die manier immers wegen en wegjes, die je anders nooit berijden zou. Vroeger noemde men dat concentraties. Ook dit is wel een tijd geleden, akkoord. Het was de glorie tijd van de BMB. De Belgische Motor Federatie/Bond die nu trouwens nog bestaat. Het was de tijd dat den Teejoo erg goed bevriend was met meerdere Waalse motaars. En de tijd dat den Teejoo bevriend was met Pepe Brel. Zijn voornaam was eigenlijk Pierre. En ja, hij was de broer van Jacques Brel. Wat een mooie tijd. Mooie herinneringen ook.
Het was ook de tijd van den Dodouche in de Walen, kanten van Verviers als ik me het goed herinner. Een echte rebel, ja, oké, ook een rebel met een grote mond, maar in mijn ogen was hij vooral een rebel met een gouden hart. En met een grote liefde voor alles wat in de motorwereld roerde.
Dit zijn slechts twee namen, van een haast eindeloze reeks geweldige mensen, waar ik erg fijne herinneringen aan over hou. Ik weet niet zeker wat van ieder van hen allen geworden is, van Pepe, Dodouche, Oscaar Vespa, Jaak Ubben uit NeerOeteren, en vele anderen, die hun weg in mijn herinneringen verdient hebben. Het waren inderdaad erg mooie tijden, tijden uit onze jeugd, en waarschijnlijk ook tijden , die we nu een klein beetje idealiseren. Het was dan ook allemaal de vorige eeuw.
Den Teejoo herinnert zich bovendien zéér goed al het kabaal dat in het ledenblad (nog gedrukt in zwart/wit ! ) gemaakt werd, en alle discussies die vaak erg hoog opliepen, toen de inschrijving van treffens plots over de 100Bfr begonnen te stijgen. Daar werd destijds bijzonder veel heisa rond gemaakt. En terecht overigens. Ook destijds was men bereid om, als sympathieke motorrijder, de organiserende motorclub iets te gunnen, ter vergoeding van het werk dat ze in dat treffen en de aanwezige bewegwijzering gestoken hadden.
Ook nu betaald den Teejoo graag voor bewezen diensten, zeker als alles goed meevalt en prima georganiseerd is. Al valt dat tegenwoordig soms wel eens tegen, daar wilt den Teejoo eigenlijk niet al te veel kritiek op spuien. Dertig jaar geleden, kon je dat immers ook misbaksels van treffen hebben.
Maar wat den Teejoo eigenlijk wél wat meer dubbele gevoelens bij heeft, is dat je een flink aantal treffens, tegenwoordig ziet georganiseerd worden voor een “goed doel”. Natuurlijk, het krikt ons ego op, om deel te nemen aan een goed doel, en zo te tonen, dat we als motaars best leuke jongens zijn. En, geloof me aub, dat mag gerust ! Daar is helemaal niets fout mee ! Iedereen heeft wel eens een ego-boost nodig. Zeker vandaag. En terecht. In een maatschappij die alleen maar prestatie gericht is geworden, zijn goede doelen best een mooi iets. Maar wat bij den Teejoo steeds vaker een steek door zijn hart is, is dat dat “goed doel” op zich als excuus beschouwd word, om flink wat meer inschrijving te vragen. Als ik terug denk aan het formaat en de breed uitgesponnen 100-frank discussies van weleer, dan kan den Teejoo bijna niet begrijpen, dat er tegenwoordig geen discussies of reacties losgeweekt worden bij zij, die met hun geldbeugel open mogen staan. Sommige treffens presteren het zelfs om acht euro en zelfs meer te vragen, én hier bovendien zelfs geen consumptie bonnetjes bij te leveren. Ik vind dit echt betreurenswaardig. De 100 frank discussies van weleer worden zelfs niet overgedaan, nu het 360 frank discussies kunnen worden. Nu wil ik me zeker niet uitspreken over de financiële mogelijkheden van iedereen, ik kan alleen maar spreken over mijn eigen geldbeugel. En voor die geldbeugel is 8 of meer euro inschrijving per treffen best veel. Zeker als je er zo veel mogelijk rijd per maand.
Ik heb dat zelfde gevoel trouwens ook bij het aanschouwen van, wat ik telkens aan de benzinepomp betalen moet. Nog nooit in het verleden heeft den Teejoo voor 30 euro getankt in zijn bike. Nu is dat legio. En mijn benzinetank is écht niet groter geworden hoor ! Geef toe, het is toch niet alleen den Teejoo die deze prijs betaalt. Ik herinner me de periode dat er algemene stakingen en meerdere protestbetogingen in Brussel waren, omdat de brandstof prijzen steeds hoger stegen. De jaren 80 van vorige eeuw was dat. Tegenwoordig lijkt het erop, alsof het niemand meer wat schelen kan, wat hij/zij, waarvoor moet betalen. Of is dit slechts schijn ? Soms lijkt het wel, denk ik dan, dat het geld bij velen op de rug groeit en ze het maar te plukken hebben. Het is me meer en meer duidelijk dat we in een periode van steeds groter wordende onverschilligheid leven. Gebruiken we misschien goede doelen, om ons zelf te sussen,en om ons blauw gelouterd ego, een floeren uiterlijk te geven ? Ik stel alleen maar de vraag, niet ?
Je kan opteren dat alles in het leven, in dertig jaar ook duurder geworden is, maar dat gaat eigenlijk voorbij aan de essentie van deze retoriek. Zijn motorrijders nog broeders als ze de reden van hun treffen in een goed doel moeten zoeken ? Voorzeker zijn ze dat nog steeds, al kan je wel een paar kanttekeningen bij deze fenomenen plaatsen. Kijk, het is nog steeds zo, dat motorrijders mensen met een ander uitgangspunt zijn. Toch voor de échte motorrijders. Als een bestuurder van een vier-wieler ergens naartoe rijd, van punt A naar punt B, dan is zijn doel, gewoon punt B. Niet zo voor een motorrijder in hart en nieren. Voor hem is de weg van, punt A naar punt B, het doel. En die weg, is niet noodzakelijk, zelfs haast nooit, de meest voor de hand liggende. Motorrijders rijden, gewoon, omdat de wegen er zijn, die hen uitnodigen om net de verborgen plaatsjes naast die wegen te ontdekken. Wat ik bedoel is, motorrijden is een goed doel op zich. Het is economischer, minder vervuilende en veel aangenamer, dan je op een andere manier voortbewegen. Al kunnen de meningen hier verschillen
Vrienden, we hoeven geen excuses te zoeken in goede doelen om mooie ritten te maken, den Teejoo stelt dat motorrijden ook een goed doel “an sich” is. En hiermee wilt den Teejoo geen enkele kritiek op “goed doel “ treffens uiten. Hij wil alleen maar stellen, dat we ze niet moeten gebruiken om de verkeerde redenen. Naar zo een treffen gaan, om jezelf als sympathiek motaar te profileren, om je ego te strelen, om vooral door je omgeving als een motaar met een goed hart beschouwt te worden, of gewoon om jezelf het imago van goed mens te geven, zodat anderen je best leuk zouden vinden ….. neen jongens, zo werkt het niet. Echt niet. De wereld waar we in leven is geen cinema, geen “make believe”. Er is écht wat meer nodig als een goed doel treffen, om als motaar sympathiek gevonden te worden. Laten we aub naar treffens gaan omdat we graag rijden op onze tweewielers, en niet omdat we o zo graag, graag gezien worden door Mia, Germaine of Valerie. Laten we rijden om de juiste redenen, en niet omdat we een macho zijn !!!
Je als een heer in het verkeer gedragen, helpt veel meer, dan die stikker op je koffers of je helm van het goede doel treffen van vorig maand. Maar den Teejoo merkt ook, dat je de motaars die zich als een heer in het verkeer gedragen, tegenwoordig op een hand tellen kunt, en dat ze zeldzaam worden. En dat vind den Teejoo pas erg jammer. Heel erg. Want den Teejoo probeert dat dus wel te zijn. Al 35 jaar. Stoppen aan zebra paden. Mensen laten oversteken. Voorrang verlenen waar het moet. Je aan de snelheidsbeperkingen houden. En neen, 10 km te veel, is 10 km te veel per uur. Afstand houden. Je aan de verkeersregels houden. Want die laatsten zijn er ook voor ons , voor mij en voor u. Alleen zo, kan je respect van anderen verdienen, niet door naar een treffen te gaan, waar het goed doel voorop staat. Respect en sympathie van andere weggebruikers krijgen, is een werk van jaren, niet van een 1 dags treffen. En je krijgt het niet door vb in Berlare van het ene ronde punt naar het andere te rijden, op je achterste wiel. Geloof me, de roem die je daardoor erft, is er één van korte duur. Bovendien. Met zo een enkele daad verniel je dat, wat anderen in een heel leven opgebouwd hebben.
Den Teejoo wil eindigen met een enkele vraag, één verzoek.
Herken je jezelf hierin, aub, doe er dan wat aan, en PAS JE RIJGEDRAG AAN !!!
Den Teejoo en de rest van de wereld dankt u hartelijk
Tot ergens in den draai,
Het ga je goed, motaar !
Maar houd het VEILIG
CY all,
Den Teejoo,
die hier misschien heel even,
de moraalridder spelen wil :-)
.
.
